موقع خواب بهمون خبردادن که امشب رزم شب دارین،آماده بخوابین؛
همه به هول و ولا افتادیم وپوتین به پا وبا لباس کامل وتجهیزات نظامی خوابیدیم!
تنها کسی که ازرزم شب خبرنداشت حسین بود!
آخه حسین خیلی زودترازبچه ها خوابیده بود...
نصفه های شب بود که رزم شب شروع شد با صدای گلوله وانفجارازجا پریدیم!
ادامه مطلب رو ازدست ندید....بسم الله
بچه ها مثل قرقی از چادرپریدند بیرون و به صف شدیم
خوشحال هم بودیم که با آمادگی کامل خوابیدیم و کارمون بی نقص بوده!
اما یهو چشامون افتاد به پاهای بی پوتینمون...!!!
تنها کسی که پوتیش پاش بود حسین بود!
از تعجب داشتیم شاخ در می آوردیم ,آخه ما همه شب موقع خواب با پوتین خوابیده بودیم و حسین بی پوتین...
به بچه ها نگاه کردم ، داشتن از تعجب کُپ می کردند!
فرمانده با عصبانیت گفت: مگه نگفتم آماده بخوابین وپوتینهاتون رودم درچادربذارین؟
این دفعه روتنبیه تون می کنم که دفعه دیگه حواستون جمع باشه
زود باشین با پای برهنه دنبالم بیاین...
صبح روزبعد همه داشتیم پاهامون روازدرد می مالیدیم, مدام هم غُرمی زدیم که چطورپوتین ازپاهامون دراومده؟!
یهو حسین وارد شد و گفت: پس شما دیشب ازقصد با پوتین خوابیده بودین؟
همه با حیرت نگاش کردیم و گفتیم:
آره! مگه خبر نداشتی قراره رزم شب بزنن وما تصمیم گرفتیم آماده بخوابیم؟
حسین با تعجب گفت: نه! من خواب بودم ، نشنیدم
بچه ها که شاکی شده بودند گفتند:
راستی چرا دیشب همه ی ماها پاهامون برهنه بود جزتو؟
حسین که عقب عقب راه می رفت گفت: راستش من نصف شب بیدارشدم خواستم برم بیرون چادرکه دیدم همه با پوتین خوابیدن!
گفتم حتما خسته بودین وازخستگی خوابتون برده ونتونستین پوتیناتون رودربیارین ,واسه همین اومدم ثواب کنم و آروم پوتین هاتون رو درآوردم ،بد کاری کردم؟
آه از نهاد بچه ها در نمی یومد!
حسین رو گرفتیم و با یه جشن پتوی حسابی حالشو جا آوردیم.
منبع: کتاب رفاقت به سبک تانک ، صفحه ۴۲
